Muz

Muz na koniu szablą świśnie

zagrzmi, ryknie i z zamyslem
kopytami wali w skronie.

O pólnocy pije koniak

poeta
marny wierszokleta.

W tumanach kurzu

spod kopyt końskich układa słowa jak gałązki.
W natchnieniu spija wódy kroplę
wierząc, że może koń nie kopnie.
mww